Ze had altijd iets met ‘het woord’, of, toen ze een kleuter was, met ’Het Woord’.Ze loste cryptogrammen op en stuurde vragen op voor de “Hersengymnastiek”.
Na bezoek aan de kinderboerderij liepen wij met onze kleuters en twee vaders uit onze straat terug naar huis . Mijn dochtertje liep vooruit waarop een van de vaders zei:”Nou, die ruikt stal,zeg”. Mijn dochtertje draaide zich om en vroeg:”gaan we weer naar de kinderboerderij?”
We spraken over ons werk en bij sommige vaders en hun collega’s bracht hun werk behoorlijk wat stress mee.
‘Mijn collega ging uit zijn dak na een gesprek met de directie’.
Mijn dochtertje vroeg thuis :’papa, was dat niet erg gevaarlijk voor die meneer ?’.
Onze dochter ging, toen ze kleuter, was, naar de Kindernevendiensten.De kinderen gingen met collectezakjes rond waarvan de opbrengst ten goede kwam aan de kindernevendienst. Ze zwaaide dan enthousiast naar mijn vrouw en mij en andere bekenden en huppelde de kerkzaal uit op weg naar haar kerkdienst.
Mijn vrouw en ik namen de blaadjes waar de
liturgie op stond trouw mee.
Onze kerkgang had bij thuiskomst nog een vervolg. Wij werden dan getrakteerd op een, geheel door ons dochtertje in elkaar gezette, kerkdienst en tot luisteren en zingen aangezet. Wij deden dat met ernst, in navolging van ons dochtertje.
In de fauteuil van haar vader zette zij een pop neer waar zij tegen zij:”Zo, lief Jezusje, ga jij daar maar zitten. Zit je fijn zo?’. Daarna nam ze de liturgieblaadjes in haar hand en ‘las’, als vierjarige, daar een bijbelverhaal uit voor. Soms vertelde ze wat ze in de nevendienst gehoord had, een andere keer kregen wij haar versie van ‘De spin Sebastiaan, het is niet goed met hem gegaan’, een verhaal van Annie M. G. Schnidt. Mijn vrouw en ik vroegen maar niet of Sebastiaan niet gelovig genoeg was. Op de kleuterschool had zij de kennis van liedjes opgedaan en moesten haar kerkgangers zingen: ‘Er ruist langs de wolken een liedjesnaam’. Schoot de vierjarige kleuter religieuze liedjeskennis te kort, zij vulde het naadloos aan met:’Twee emmertjes water halen, twee emmertjes pompen’.Ze zong het met zoveel ernst dat wij haast gingen geloven, dat water in wijn veranderd werd.
Dat alles is veertig jaar geleden.
Nu, lege kerken, gemis aan onbevangenheid?
(Airam Srebla)
Laatste reacties